من این فرمول ساده را به همه مخاطبان عزیز پیشنهاد میکنم:
١- بنویسید:
قلم و کاغذ بردارید و هرچه را که مىخواهید، بنویسید. اجازه دهید و کمک کنید تا انرژى فکر شما (آرزو و رویایتان) فرصت کرده تا به دنیاى مادى راه پیدا کند.
٢- اقدام کنید:
پس از نوشتن یک اقدام هر چند کوچک انجام دهید، حتی یک تلفن ساده.
بسیارى از هدفها سالها از واقعیت دور ماندهاند تنها به این دلیل که صاحبش ترسیده برایش اقدامى کند.
شکست خورده است بهخاطر اینکه ترسیده شکست بخورد یا آنقدر که انتظار دارد موفق نشود و کامل نباشد.
«نمىگویم نترس، بترس و اقدام کن.»
٣- پیگیرى کنید:
از دیدگاه من ٨٥٪ از هدف ها ناکام مىمانند چون بهقدرکافى (دستکم پنجبار) پیگیرى نشدهاند.
خندهدار و حتی تأسفآور است برخى از ما حتى یک بار هم پیگیرى نکردهایم تنها به این دلیل که فکر کردیم فایدهاى ندارد یا ممکن است موفق نشویم. همین.
خودتان را دعوا نکنید، با خودتان مهربان باشید حتی اگر صدبار از نیمه راه پیگیرى و یا هدفگذارى را رها کرده باشید.
با خودتان آشتى کنید، خودتان را همینطور که هستید بپذیرید، دوست بدارید و احترام بگذارید.
پیوسته به خودتان یادآورى کنید:
در بدترین و تیرهترین شرایط و بدترین کار ناپسندى که کرده باشید یکى ظرفیت بخشیدن و دوست داشتن و یارى دادن به شما را هنوز دارد، از مادر مهربانتر و از داناترین پدرها داناتر و او کسى نیست جز «خداوند یکتا».
خداوندى که آفریدگار جهان هستى است، آفریدگار دوستان و دشمنانمان نیز هست.
هرگز هدفتان کوچک کردن، تحقیر و بدخواهى دیگران نباشد؛ چون تنبیه خواهید شد؛ چراکه از همانى درخواست تنبیه دشمنت را دارى که آفریدگار تو و اوست و او خودش مصلحت جهاندارى را بهتر از من و شما مىداند.
نیکخواه، نیکاندیش و مهربان با خود و دیگران و جهانیان باشید.
این است قانون نانوشته جهان هستى «مهربانى».